Mówi się, że ‘jaki Sylwester, taki cały rok’. Podczas gdy wielu z Was bawiło się na sylwestrowych przyjęciach, oglądając wspaniałe fajerwerki, lub po prostu świętowało w domu z rodziną i przyjaciółmi, my spędziliśmy ten wieczór w zwyczajny dla nas sposób: byliśmy w samym środku pakowania i przygotowywania się do wyjazdu. Pierwszego dnia 2013 r. byliśmy już w drodze do Kenii.
No cóż – dobry sposób na rozpoczęcie nowego roku.
We wspólnocie zostaliśmy przyjęci bardzo gorąco. Dobrze było zobaczyć ponownie naszych przyjaciół. Sara na początku była trochę nieśmiała, ale dość szybko Gladys ponownie była jej najlepszą przyjaciółką.
Kilka pierwszych dni spędziliśmy na odwiedzaniu znajomych. Pobyliśmy trochę w domach wspólnoty i spędziliśmy trochę czasu w Marleen Crafts.
Przekazaliśmy wspólnocie kilka prezentów, które otrzymaliśmy dzięki hojności naszych znajomych w Brecon. Musa dostał nowy wózek inwalidzki z którego się bardzo cieszył, chociaż martwił się czy na pewno wszyscy go zobaczą na nowym wózku… Powitaliśmy też Jane Salmonson, która w tym samym czasie przyjechała odwiedzić wspólnotę.
Jak już przywitalismy się ze wszystkimi znajomymi ( co nam zajęło kilka dni) byliśmy gotowi do pracy. Mieliśmy kilka spotkań, Agnieszka przeprowadziła formację, Dominik popracował trochę z Peterem w warsztatach. Z pomocą Jane, udało się nam też przeprowadzić ewaluację naszego projektu.
Na szczęście nie cały nasz czas spędziliśmy na spotkaniach i pracy. Udało nam się wybrać w nasze ulubione miejsce – Crescent Island. Wszyscy byli zadowoleni ze spaceru, a jeszcze bardziej z obiadu po spacerze. Wyjazd tak bardzo się nam udał, że spóźniliśmy się na kolację do Thomasa, ale mimo wszystko nas przyjął i poczęstował wspaniałym posiłkiem.
W niedzielę pojechaliśmy ze wszystkimi z L’Arche Kenya do parafii w Mochongoi na prezentację na temat osób niepełnosprawnych, a kilka dni przed naszym wyjazdem uczestniczyliśmy też w warsztacie na Flora Farm. Dobrze było zobaczyć z jaką pasją i zaangażowaniem ludzie opowiadali o swojej pracy.
Zanim pojechaliśmy na nasze wakacje odwiedziliśmy też o.Arka w Nairobi. Dobrze było się z nim spotkać.
Mógłbym bez końca pisać o naszym wyjeździe, ale nigdy nie uda mi się w pełni oddać tego czego tam doświadczyliśmy. Dlatego polecam obejrzeć zdjęcia, które w dużo lepszy sposób oddają to co tam się działo.
Na koniec naszego pobytu postanowiliśmy się trochę zrelaksować, dlatego pojechaliśmy na 3 dni do Mombasy nad Ocean Indyjski. Mielismy super czas, i po raz pierwszy doświadczyliśmy prawdziwie afrykańskich temperatur. Na szczęście mieliśmy w pokoju klimatyzację, dlatego mogliśmy bez problemów spać w nocy. Sara spędziła większość czasu w basenie, lub budując zamki z piasku na plaży. Wszystkim nam dobrze zrobił ten czas wypoczynku i relaksu.
Pojechalismy do Kenii podsumować nasz project – oficjalnie go zakończyć, i zamknąć ten rozdział naszego życia.
Okazało się jednak, że nie udało się nam zrealizować tego zamierzenia.
Będąc tam zrozumieliśmy, że zamiast zamykać poprzedni rozdział, rozpoczęliśmy pisać następny. Po spotkaniach z naszymi przyjaciółmi zrodziły się nowe pomysły, nowe perpektywy, nowe nadzieje.
Zamiast powiedzieć ‘żegnajcie’, zrozumieliśmy, że może to dopiero początek naszej wspólnej podróży.
Za to wszystko jestesmy wdzięczni wpólnocie w Kenii.
Aż trudno uwierzyć jakie ilości środów czystości i wody zużywa się codziennie w domu Arki, ale muszę przyznać,że sprzątanie jest dużo bardziej radosnym zajęciem zwłaszcza gdy myje się podłogę w wielkiej sali. Najpierw trzeba zdjąć buty i skarpetki, potem podwinąć nogawki i wziąć w ręce szczotkę (taka jakę się używa w Europie do zamiatania) teraz trzeba się przygotować na wielką ilość wody z płynem. Wody jest tyle ile nikt by się nie odważył wylać na podłogę w żadnym mieszkaniu w Europie, bo groziło by to zalaniem sąsiada. Teraz zaczyna się zabawa. Trzeba szorować podłogę miotłą stojąć prawie po kostki w wodzie. Przy tobie pracują inni asystenci i osoby niepełnosprawne. Co jakiś czas ktoś się przewróci, bo jest naprawdę ślisko (przypuszczam, że polskie przepisy BHP zabroniły by ‘takiej zabawy’). Po szorowaniu następuje zmiana narzędzia pracy. Wszyscy dostają coś co przypomina wycieraczkę samochodową na długim kiju. Teraz kilka następnych wiader z wodą (tym razem czystej, bez płynu) podmywa ci stopy i zaczyna się wymiatanie wody z pomieszczenia. Rzeka wody wylewa się drzwiami i momentalnie wsiąka w ziemię. Podłoga schnie w 5 min i praca jest zakończona. Sprzętanie łazienek też ma swój urok, bo po potraktowaniu umywalki i toalety taka ilością środka czyszczącego jaką normalnie można by było używać przez tydzień, po prostu wylewa sią na umywalkę i sedes wiadro wody. Potem zabiera się za podłogę w tym samym stylu jak w dużej sali i w 5 min po skończeniu pracy łazienka jest sucha. Dla mnie to prawdziwa zagadka dlaczego zużywa się tak dużo środków czystości i wody na coś co można by zrobić tanim kosztem używając mopa. Przyznać jednak muszę, że nie byłoby przy tym aż tak przedniej zabawy.
W ostatni weekend wyjechaliśmy do Nairobi gdzie zatrzymaliśmy w domu misyjnym Franciszkanów, którzy raz w miesiącu zapraszają wszystkich polaków mieszkających w Kenii na Mszę Świętą w języku polskim. Po Mszy wszyscy zostają na poczęstunku. Jest to okazja, by się poznać, by ‘nowi’ mogli się przedstawić, by ambasador przekazała wszystkie wiadomości i poinformowała o imprezach organizowanych w ambasadzie. Tym razem mieliśmy okazję poznać aż trzech amsasadorów, bo Ambasador RPA i Etiopi byli w Nairobi i też przyszli się przywitać. Ale tak naprawdę rozmawialiśmy głównie z osobami, które już od dawna są w Afryce i które były ciekawe co my tutaj robimy.
W zeszły czwartek Zarząd (który pełnił też rolę grupy odpowiedzialnej za proces rozeznawania) ogłosił że nowy Odpowiedzialny za wspólnotę Arki w Kenii został wybrany i w domu Effatha odbyło się wielkie świętowanie. Wybrańcem okazał się Maurice Muthiga. Huraaaaa!!! Jest to ten sam Maurice, który w grudniu odwiedził Polskę i miał szansę odwiedzić wszystkie polskie wspólnoty, odwiedzić warsztaty (te prowadzone przez Arkę jak i te prowadzone przez inne organizacje) i porozmawiać z polskimi odpowiedzialnymi z jakimi wyzwaniami się spotykają jako liderzy.
The Karolak Family 